خداوند بارها در قرآن آب را دلیل و بانی رویش و حیات نامیده است. چنین آبی باید مورد توجه ویژه قرار گیرد چه در مصرف و چه در حفاظت از آن.

ما نیز آب را دوست داریم و از اتلاف و اسراف در مصرف آن به شدت ناراحت و نگران می شویم.

ابتدا می خواستم متن طنز بنویسم که دیدم خود سوژه سرشار از طنز است و طنازی نمی خواهد! تیتر بالا هم به این دلیل بود که به یک واقعیت در مناطق گرمسیر یعنی "اشکال در زیرساخت های سیستم انتقال آب" بپردازم (البته خیلی کوتاه).

در مورد اینکه "ما آب را هدر می دهیم" اصلا شوخی نکردم! در واقع هر کسی که در شرایط مشابه ما قرار گیرد چنین اتفاقی برایش خواهد افتاد!

متن را با چند پرسش ادامه می دهم: 

- تاکنون با آب جوش (یا آبی با دمای بیش از ۷۰ درجه) حمام زده اید؟

- کسی را دیده اید با همان آب نسبتا جوش صورت خود را آبکشی کند؟

- چه کسی می تواند باز هم با همان آب ظرف بشوید؟

- و . . . ؟؟؟

(سوال سوم در صورت عدم استفاده از ماشین ظرفشویی است که البته این را هم ما نداریم!!!)

احتمالا پاسخ تمام پرسشها منفی باشد

ماجرای آب جوش از آن جا شروع می شود که به دلیل طولانی بودن برخی از لوله های فرعی انتقال آب و دور شدن انشعابهای خانگی از لوله ی اصلی و نزدیک بودن بعضی لوله های فرعی به سطح زمین و گرمای طبیعی محیط و جنس لوله های انتقال آب، دمای آب می رسد به نزدیک دمای جوش! حالا اشکال در نحوه ی لوله کشی ساختمانها را هم به این مسئله اضافه کنید؛ نتیجه همان آب جوش می شود!

همه ی این اتفاقات باعث می شود تا آب خیلی ساده هدر برود. در واقع هر کسی که بخواهد از آب استفاده کند، مجبور خواهد بود چند ثانیه یا چند دقیقه شیر آب را باز کند تا آب گرم خارج شود و بتواند با آرامش از این آب استفاده کند...

این که چه کسی باید به موضوع رسیدگی کند را من نمی گویم اما واضح است که آب زیادی از این راه هدر می رود که در این شرایط کم آبی و بی آبی قابل قبول و گذشت نیست...

باید فکری کرد...